نویسندگان:
سعيد اكبري زردخانه ,فاطمه عباسي ,خديجه مقدس , ولي اله رمضاني , مريم ممقانيه

 دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه شهید بهشتی

محيط کار و شرايط نامطلوب حاکم بر آن ارتباط تنگاتنگ با معضلات درون فردي، بين فردي کارکنان و سازماني دارد. شواهد پژوهشي در جوامع مختلف نشان داده است، آموزش مهارت هاي زندگي در محيط کاري مي تواند عاملي حمايت کننده در برابر عوارض ممکن باشد.
هدف از پژوهش حاضر تعيين ميزان اثربخشي آموزش مهارت هاي زندگي در محيط هاي کاري در استان تهران است. جامعه پژوهش حاضر دربرگيرنده کليه کارکنان داراي تحصيلات ديپلم و بالاتر شاغل در سازمان هاي دولتي و غيردولتي فعال اين استان بود که از اين آن ها 456 نفر (با ميانگين سني 33.95 سال و انحراف استاندارد 7.20 و ميانگين سابقه کار 8.62 سال و انحراف استاندارد 6.72) انتخاب، و در کارگاه هاي آموزشي مهارت هاي زندگي ويژه بزرگ سالان شاغل در محيط هاي کاري شرکت داده شدند.
از شرکت کنندگان خواسته شد مقياس مهارت هاي زندگي ، مقياس افسردگي اضطراب و استرس، مقياس سرسختي روان شناختي و سياهه احساس خصومت ويليامز در دو مرحله قبل و بعد از مداخله اين ابزارها را تکميل نمايند. انجام تحليل کوواريانس چندمتغيري نشان داد در مرحله پس آزمون نيمرخ مهارت هاي زندگي در محيط هاي کاري گروه هاي آزمايشي و کنترل پس از حذف اثر پيش آزمون تفاوت معنادار از هم دارد (2=0.03 و p>0.05 و F=3.79 df=(3,215) و W=1.81).
اين يافته به اين معنا است که مداخله توانسته است موجب افزايش مولفه هاي مهارت هاي زندگي در محيط هاي کاري شود. بحث و آموزش مهارت هاي زندگي ويژه بزرگ سالان شاغل مي تواند موجبات بهبود مهارت هاي زندگي کارکنان را فراهم نمايد. البته براي بهبود اثربخشي اين آموزش ها، بومي سازي محتوي بسته آموزشي، استفاده از مدرسان آموزش ديده و فراهم نمودن شرايط لازم اجراي کارگاه ها در محيط هاي کاري پيشنهاد مي شود.

🔻 با مهارت های زندگی از حوداث ناگوار در زندگی تان پیشگیری کنید و برای روز مبادا مهارت ، سپرده گذاری کنید 😍👇

اینجا کلیک کنید (دوره مهارت های زندگی)